Wanneer ik vertel over hoe en wanneer ik besefte dat ik mijn leven anders wou leiden, refereer ik vaak naar mijn solo-reis door Nieuw-Zeeland. En meer specifiek zelfs naar één bepaalde dag. De dag waarop ik in Wanaka uit een vliegtuig sprong en op mijn eentje een hike van ongeveer zes uur maakte. Ik overwon die dag dus heel wat angsten én had veel tijd om te reflecteren over mijn leven. En dat leidde tot de klik naar meer vrijheid.
Ik deel hieronder met jou de blog die ik toen schreef en op mijn reisblog postte. Hier kreeg ik zoveel positieve reacties op. Omdat die specifieke dag na bijna drie jaar nog steeds als een ‘keerpunt’ in mijn leven aanvoelt, wil ik het ook op deze blog graag met jou delen. Bij het schrijven ervan had ik nog geen idee van de impact van deze dag op de rest van mijn leven. Nog geen idee dat ik de klik naar meer vrijheid op dat moment had gemaakt. Hopelijk inspireert het je om ook het roer om te gooien en de controle zelf in handen te nemen.
Wanaka: 2x in de wolken
Wanaka. Twee keer in de wolken. En die titel mag je zowel letterlijk als figuurlijk nemen! Ik was maar twee en halve dag in Wanaka, maar verloor er in de eerste minuut al een stukje van mijn hart. Het is wat toeristischer dan op de vorige plekken en het heeft een groter centrum, maar het is zo prachtig! Je hebt meteen vanuit het centrum al een prachtig uitzicht op het water en de bergen.
De eerste avond wandelden we langs het water en kwamen we vanzelf de Wanaka Tree tegen, eenvoudig gezegd een boom in het water… Maar het heeft eerlijk gezegd wel iets, het geeft een mooi uitzicht (en mooie foto’s haha). Daarna gingen we wat eten en drinken, en toen was het tijd om vroeg in bed te kruipen voor mijn Big Day de volgende dag.
De Big Day
Mijn tweede dag in Wanaka is amper in woorden te omschrijven, dus dat was het dan voor vandaag.
Ok nee, mopje. Ik probeer er toch iets van te maken in woorden. Om 8u45 had ik afgesproken met twee andere reizigers bij isite, een kantoortje waar je opgepikt wordt om allerlei activiteiten t gaan doen. We werden opgepikt en waren op weg om te gaan… skydiven!!! Ik was nerveus maar nog vrij relaxed, ik had er vooral heel veel zin in. Eens aangekomen, moesten we eerst een formulier invullen en onze handtekening zetten onder een opsomming van alle risico’s en mogelijke gevaren. Ok, toch een beetje stress misschien. Vervolgens ging ik drie keer naar de wc en moesten we nog een tijdje wachten. Door het wachten, gingen de zenuwen eigenlijk weer weg. So far so good!
Beautiful Stranger
En dan was het aan ons, met 9 mochten we ons samen klaarmaken. Pak aan, veiligheid aan,… Hier ontmoette ik ook mijn ‘beautiful stranger‘ zoals ze het hier noemen. Hij heette Dylan, hij stelde mij heel goed gerust en springt zo’n 9 keer per dag. Ik veronderstel dat hij dan wel zal weten wat hij doet? Emma was mijn flying camera, ze filmde mij op voorhand en tijdens de sprong. Zo lang we op de grond stonden, bleef ik rustig. Alles gaat ook snel en je krijgt zoveel info dat je niet echt de tijd hebt om te beseffen waar the hell je mee bezig bent…
In het vliegtuig zit je in twee rijtjes (je weet wel, zoals in de Marie-Louise die op en neer gaat). Je stijgt op en aangezien ik als tweede moest springen, begon Dylan meteen voor te bereiden en mij vast te maken aan zichzelf. Hop op zijn schoot om onze benen aan elkaar vast te maken, snel terug voor hem zitten om mijn middel aan hem vast te maken. Prachtige muts en bril op et voila: ik was klaar om uit een vliegtuig te springen van 12000ft hoog (wat volgens Dylan bijna 4km is).
De Grote Sprong
Eens boven gaat het luik open en moet het allemaal nogal snel gaan (voor hen een beetje bandwerk denk ik). Ik was blij dat ik als tweede mocht springen, want de man voor mij zien springen, gaf me wél stress. De ene moment zie je hem zitten op de rand en de volgende moment is hij weg en nergens meer te bespeuren haha. Dus; Emma gaat ons snel voor en hangt onder het vliegtuig om foto’s te maken, Dylan schuift met mij naar de rand. Ik neem de juiste positie aan, hij wiegt twee keer naar voor en achter en hup… weg zijn we!
Freefall
Eerst een freefall van 45 seconden. Dit stuk is echt mental haha, je valt gewoon 45 seconden lang naar beneden in volle vaart. Af en toe verschijnt Emma in mijn gezichtsveld voor foto’s van dichtbij en dan verdwijnt ze weer om foto’s van verdere afstand te nemen – no idea hoe ze dat praktisch voor elkaar krijgt. Dylan tikt (of slaagt, anders voel je niets) twee keer op mijn schouders en ik mag eigenlijk mijn armen open gooien en een wat normalere positie aannemen. De parachute gaat open, we horen elkaar terug. Gelukkig was dat laatste tijdens de freefall niet het geval of Dylan had ernstige gehoorschade opgelopen door mijn gegil. We hebben nog 6 minuten om verder te zakken. Wat een uitzichten, ongelooflijk… En alles gaat zo snel dat ik nog steeds niet besefte dat ik zonet uit een vliegtuig was gesprongen.
Dylan legt me uit wat ik moet doen wanneer we landen en eens aangekomen, staat Emma al klaar met haar camera om mijn eerste reactie te filmen.
I DID IT!!! En kan het nog steeds niet echt geloven, beste ervaring ooit!
Roys Peak
Toen we terug in het centrum van Wanaka waren, ging ik snel naar de supermarkt want ik wou ook de Roys Peak Track nog doen. Ik vertrok te voet naar het startpunt van de track, wat volgens mij al zeker 3.5km was. Ik begon aan de hike met het idee ‘ik zie wel waar ik geraak’. En jawel, dat was de top! Acht kilometer omhoog en acht terug, in 4u25min. Het was hard en heel steil maar meer dan waard. Ik verwachtte dat er veel mensen op de top zouden staan, maar ik stond er helemaal alleen.
I made it!!! Zo ongelofelijk om daar op mijn eentje te staan…
Na de 8km terug naar beneden en de 3.5km naar mijn hostel, heb ik niet veel meer bewogen. Vandaag doen mijn knieën en enkels waanzinnig veel pijn, maar wat een dag!
Wanaka… de plek waar ik twee keer op één dag in de wolken zat en een stukje van mijn hart verloor.
Recap
Dit was dus de dag waarop ik de klik naar meer vrijheid maakte: ik zou thuis niet terug gaan naar het oude leventje. Tijdens mijn hike op de Roys Peak dacht ik lang na over mijn job, hoe ik me daar voelde, de vrijheid die ik ervoer. En ik besloot om het anders te doen toen ik terugkwam. Ik zou zelf terug controle nemen en mijn leven niet laten leiden door anderen.
Wil jij ook de klik naar meer vrijheid maken? Schrijf je dan meteen in voor het Remote Growth Programma, waarin ik je leer locatieonafhankelijk te werken. Zo werk jij van waar en wanneer je wil!
Of kijk bij mijn gratis content en download een e-book of bekijk de replay van een webinar!
Wil je graag meer lezen over mij en mijn persoonlijke verhaal? Neem dan zeker hier even een kijkje. Ben je nog niet overtuigd dat locatieonafhankelijk werken iets voor jou is, lees dan zeker mijn blog ‘6x waarom remote werken wél voor jou is’ of mijn visie op remote werken in ‘vrijheid creëren door remote werken‘. Wie weet maak jij door wat meer inspiratie ook wel de klik naar meer vrijheid!